Μόλις 3 χιλιόμετρα μετά την κοσμοπολίτικη Άφησσο (ή Άφυσσο), ακολουθώντας το δρόμο μετά την παραλία του Αμποβού θα συναντήσεις ένα μικρό γραφικό ψαροχώρι, το Λεφόκαστρο. Αυτός ο παραθαλάσσιος οικισμός είναι χτισμένος σε μια μικρή κατάφυτη παραλία, με τα δέντρα και τη βλάστηση να φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Το Λεφόκαστρο απέχει 34 χλμ από το Βόλο και ενδείκνυται για τουρισμό ήπιων τόνων.

Ο οικισμός του Λεφόκαστρου έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία. Στην περιοχή έχουν βρεθεί ίχνη κυρίως από τα παλαιοχριστιανικά χρόνια, αλλά και απομεινάρια ενός μεσαιωνικού κάστρου. Μάλιστα μια εκδοχή σχετικά με την προέλευση της ονομασίας του χωριού είναι ότι πήρε το όνομά του λόγω αυτού του κάστρου, που είχε λευκό χρώμα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι το πρώτο συνθετικό του ονόματος «λεφό» προέρχεται είτε από το ρήμα γλείφω, καθώς το χωριό το ‘’γλείφει’’ η θάλασσα, είτε από το επώνυμο ενός από τους πρώτους οικιστές, που ήταν Λέφας ή Λεφές.

Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες η περιοχή προσελκύει πολλούς επισκέπτες που αναζητούν μια νότα παλιάς εποχής, καθώς το Λεφόκαστρο διατηρεί τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, χωρίς να έχει επηρεαστεί από τις σύγχρονες τουριστικές τάσεις. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι υστερεί σε σύγκριση με άλλους προορισμούς, καθώς μπορείς να μείνεις σε όμορφα και περιποιημένα καταλύματα, να φας φρέσκο ψάρι σε γραφικά ταβερνάκια, αλλά και να κολυμπήσεις στα καθαρά νερά της παραλίας. Επίσης, το Λεφόκαστρο βρίσκεται πολύ κοντά σε άλλους γνωστούς προορισμούς και παραλίες.

Η πιο γνωστή παραλία της περιοχής είναι η παραλία Ραζή, μια όμορφη παρθένα και καθόλου οργανωμένη αμμουδιά. Η ψιλή της άμμος και τα δέντρα που κατεβαίνουν ως τη θάλασσα είναι ο λόγος για να την επισκεφτείς. Επίσης, εκεί που τελειώνει η παραλία θα συναντήσεις ένα μικρό μονοπατάκι που οδηγεί σε μια επόμενη παραλία, με φυσική σκιά σε μερικά σημεία. Ακόμα και κατά την υψηλή τουριστική περίοδο, οι παραλίες είναι ήσυχες και απολαυστικές.

Στην περιοχή υπάρχουν και κάποια μνημεία που αξίζει να επισκεφτείς, όπως τα ερείπια εννέα βυζαντινών εκκλησιών, το τοξωτό γεφύρι που χρονολογείται από το 1891 και μια βρύση του 1777, με δυο “χούφτες” και δυο επιγραφές, μια τούρκικη με το όνομα του πασά Αχμέτ Αγά που ήταν ο δωρητής και μια ελληνική, με σκαλισμένο το δικέφαλο αετό. Τέλος, αν είσαι λάτρης της παράδοσης, μη χάσεις το πανηγύρι που γίνεται στις 27 Ιουλίου για τη γιορτή του Αγίου Παντελεήμονα.